sluvēt

sluvêt Tirsen, III p. praes. sluv, praet. sluvēja, sich verbreiten, bekannt werden (von einem Gerücht): kur tā liela slave sluv (Var.: slud), tur tā maza bagātība BW. 11977 var. kur slavīte sluvējuse (Var.: slavējuse), tur sluvēja dažu dienu 8566 var. lai slavīte labi sluv 17740 var. Zu slava.

Avots: ME III, 942