soburs

I suôburs Lubn., ein zänkischer Mensch.

Avots: EH II, 609


soburs

II suôburs AP. "?": brunčiem grunti lika cauri me̦lnu kâ suoburu. "suôburiņš", - tâ mīlinuot sauc ir bē̦rnu, ir jē̦rē̦nu.

Avots: EH II, 609