spengt

spen̂gt 2 Iw., spe̦ndzu, spendzu, = spìegt, pfeifen (wie eine Maus): spe̦ndz vējš savu dziesmu Stari II, 752. bē̦rns spè̦ndz (= spiedz) Zempenhof. Wohl als ein Kuronismus identisch mit li. speñgti "klingen", wozu Walde Vrgl. Wrtb. II, 663.

Avots: ME III, 989


spengt

spen̂gt 2 : auch (mit èn ) C. (summen, von Bremsen).

Avots: EH II, 548