spurdeklis,

1) der Kreisel:
vilciņa jeb spurdekļa grìešana Antrop. II, 120;

2) ein Unruhiger, Unbändiger
(mit ur̃ ) Nigr. Wohl zu li. spurdė´ti PFB. LXV, 322 "spurzdė´ti".

Avots: ME III, 1030

spur̃dulis, f. -le, ein unruhiges, sich widersetzendes Wesen: ve̦ci vīri tādas jaunas spurdules pruot vis˙labāki valdīt Janš. Dzimtene V, 100. Wohl zu spurdeklis.

Avots: ME III, 1030