stiklenieks

stikleniẽks, stikliniẽks Oberl. n. Mag. IV, 2, 148, U., Dr., der Gläser: vai tavs tē̦vs bij stiklenieks? sagt man zu jem., der sich vors Licht stellt Etn. IV, 4.

Avots: ME IV, 1067


stiklenieks

stikleniẽks: "Gläser" ME. m, 1067 zu verbessern in "Glaser".

Avots: EH II, 578