stum̃dît (li. stùmdyti "hin und her stossen") PS., Wolmarshof, Arrasch, Bauske, Kurs., Selg., Wandsen,Dond., Borshof, stum̂dî ² Widdrisch, Salis, stu`mdît ² Prl., -u, īju, stundêt St., tr., freqn. zu stumt, hin und her stossen U.: visi tevi stumda un gumda Purap. Kkt. 27. stumdīja viņu pa durvīm laukā Dr. viņš stumdīja savu cȩpurīti gan uz vienu, gan uz uotru pusi Jaun. Dr. v. J. 1902, S. 328. Refl. -tiês, sich, einander stossen: Rebeka tapa grūta, un tie bē̦rni stumdījās viņas miesās I Mos. 25, 22.

Avots: ME III, 1105, 1106

stum̃dît: auch Burtn., Drobbusch, Dunika, Frauenb., Smilt., Stenden, (mit ùm ) N.-Peb., (mit ùm ² ) Saikava, (mit um̂ ² ) Kegeln, Lemb., Lems., Zögenhof; pats ar ... armaņukas stumda (spielt auf der Ziehharmonika) Jauns. Raksti VIII, 328. Refl. -tiês, ‡

2) sich hin und her stossen
(?) Saikava (mit ùm ² ): zirgs, ieraudzījis mašiņu, tūliņ sāk s.

Avots: EH II, 595