sēteve Dond.,

1) ein Getreidemass
(1 ¹ / ₂ Külmit);

2) s. sẽ̦tava.

Avots: ME III, 834

sēteve,

2): auch (mit è̦ ² , sic!) Gr:-Buschh. n. FBR. XII, 72, Kaltenbr., (> tahm. sẽte̦v) Popen n. FBR. XVI, 121.

Avots: EH II, 484