tūškt

tûškt N.- Laitzen und N.-Rosen n. FBR. VIII, 96, tûšku, = tûkt, tûskt: kājas sāk tūškt FBR. VIII, 46. - Subst. tûškums,

1) die Geschwulst
Mar. n. RKr. XV, 141; tūškuma guļa, die Wassersucht Oppek. n. U.;

2) ein krankhaft dicker Mensch
Mar. n. RKr. XV, 141. Vgl. tūskt und tûkšt I.

Avots: ME IV, 283