tûskt Adsel, Golg., Sessw., tûsku, = tûkt, schwellen St., U.: pirksts sāk tūskin Golg. Subst. tūskums, die Geschwulst: virs deniņiem bij tūskums Apsk. v. J. 1903, J. 428. Vgl. tûkst.

Avots: ME IV, 283

tûskt: für Sonnaxt wird neben dem prs. und prt. tûsku als Infinitiv tûkt angegeben.

Avots: EH II, 708