tizât

tizât -ãju, lahmen, hinken U., N.-Peb., PS., Wolmarshof; sich mühsam vorwärtsschleppen N.-Peb.: zirgs ar vienu kāju tizā PS. ve̦ca ķēve (guovs, sieviete) tizā N.-Peb. zirgs bij nuometis pakavu un tizāja DL. Zur Wurzel von tizls.

Avots: ME IV, 199