tvarsts
tvarsts,
1) wer hascht, fängt, greift
(mit ar̂) Fest.; "wer alles anzufassen pflegt" (mit ar̂) Kalzenau, (mit àr 2 ) Meiran;
2) eine hölzerne Iltisfalle
Kokn.;
3) das Greifen, der Griff:
kad viņu cieti grāba dusmu dūres tvarsts Druva II, 541. tavā le̦dainā tvarstā V. Eglītis Eleģijas 60.
Avots: ME IV, 289
1) wer hascht, fängt, greift
(mit ar̂) Fest.; "wer alles anzufassen pflegt" (mit ar̂) Kalzenau, (mit àr 2 ) Meiran;
2) eine hölzerne Iltisfalle
Kokn.;
3) das Greifen, der Griff:
kad viņu cieti grāba dusmu dūres tvarsts Druva II, 541. tavā le̦dainā tvarstā V. Eglītis Eleģijas 60.
Avots: ME IV, 289