tvarsts

tvarsts,

1) wer hascht, fängt, greift
(mit ar̂) Fest.; "wer alles anzufassen pflegt" (mit ar̂) Kalzenau, (mit àr 2 ) Meiran;

2) eine hölzerne Iltisfalle
Kokn.;

3) das Greifen, der Griff:
kad viņu cieti grāba dusmu dūres tvarsts Druva II, 541. tavā le̦dainā tvarstā V. Eglītis Eleģijas 60.

Avots: ME IV, 289


tvarsts

tvarsts,

1): mit ar̂ Fehteln.

Avots: EH II, 710