I tûkšt Nötk., PS., Warkh., (mit û ² ) AP., Arrasch, Jürg., tûkšu, = tûkt, schwellen Wessen, Zvirgzdine: tē̦vam tâ tūkša kājas, ka ne.-maz nevarēja paiet AP. Vgl. dazu Le. Gr. 5892; niederle. tūkšt vielleicht für alteres tūkst nach dem prs. tūkšu (gebildet zum Infinitiv statt des alten tūsku).

Avots: ME IV, 279

I tûkšt: auch Bērzgale, (prs. tûkštu) Auleja, Kalupe. ‡ Subst. tūkšums Wessen, Geschwollenes.

Avots: EH II, 708

II tùkšt ² Warkh., tūkšu "sich beklagen".

Avots: ME IV, 280