uka

*uka, In den Verbindnngen ukā (ukās Diez) iet, verloren gehen L., St., Ruj., verderben, zunichte werden Oppek, n. U. und Mag. XIII, 25, (zum Teil) Westlivl. n. U., Adsel, A.-Laitzen, N.-Rosen, abortieren Mag. IV, 2, 152, U.; ukā laist, umkommen, verderben lassen Oppek. n. Mag. XIII, 25. Aus estn. hukka minema "zugrunde gehen" resp. hukka panema "zugrunde richten" resp. liv. ukā(s) "zugrunde", s. Thomsen Beröringer 283.

Avots: ME IV, 296


uka

*uka: viņa darbs nuogāja ukā (misslang) Adsel, Ermes. gan tu būsi ukā ("nelaimē") Pas. XV, 193 (aus Adsel).

Avots: EH II, 712