uka

uka, In den Verbindnngen ukā (ukās Diez) iet, verloren gehen L., St., Ruj., verderben, zunichte werden Oppek, n. U. und Mag. XIII, 25, (zum Teil) Westlivl. n. U., Adsel, A.-Laitzen, N.-Rosen, abortieren Mag. IV, 2, 152, U.; ukā laist, umkommen, verderben lassen Oppek. n. Mag. XIII, 25. Aus estn. hukka minema "zugrunde gehen" resp. hukka panema "zugrunde richten" resp. liv. ukā(s) "zugrunde", s. Thomsen Beröringer 283.

Avots: ME IV, 296


uka

uka: viņa darbs nuogāja ukā (misslang) Adsel, Ermes. gan tu būsi ukā ("nelaimē") Pas. XV, 193 (aus Adsel).

Avots: EH II, 712