valkot

I valkuôt, s. val˜kât.

Avots: ME IV, 458


valkot

I valkuôt: dieva ... vārdu nepatiesi v. (gebrauchen) Lat. kat. (Günther Altle. Sprachd. I, 257), LLD. II 1,12. kâ mums tuo (scil. labumu) būs v. Manz. Post. 4 972.

Avots: EH II, 753


valkot

II valkuôt Borchow, Odensee, (die Leinwand) aufscheren. Mit hochle. a aus e, ? Vgl. valks V 4.

Avots: ME IV, 458