vamplāt

vam̂plât 2 Dunika, -ãju, schwatzen, faseln ("platu muti niekus runāt") Dunika; verhöhnen, verspotten Rutzau: vamplā vien! tev jau ne˙viens netic! Dunika. Zu li. vamplỹs "wer mit offenem Munde dasteht".

Avots: ME IV, 467