velētuve

ve̦lē̦tuve (unter ve̦lē̦tava),

1): auch BW. 2592 var.; ‡

2) "vieta, kur drēbes velē" Auleja; Platz in einem Gewässer, wo man Wäsche wäscht
Oknist: pie Pūķu ve̦lē̦tuves viņš nuoķēra pirmuo zivi Jauns. Raksti IV, 127.

Avots: EH II, 769