vice

vice, s. vica I.

Avots: ME IV, 576


vice

vice: auch Grob.; ein Wurzelschössling (zum Binden od. Schlagen) Frauenb.; speltē suta ievas v., ar tuo tevi sutināšu BW. 24678. staigāja kā greizna v. Tdz. 56785.

Avots: EH II, 780