I vìrve (li. virvė˜), woraus tahm. viere Mag. IV, 2, 165, BW. 30819, virva Spr., (mit ìr ² ) KatrE., Kl., vìrva ² Prl., Selb., acc. plur. virvus BW. 33818 var., der Strick, das Seil: šūpuļa virve BW. 30818 var. linu virves 1859, 3; 1863, 1. pagalma ... virves Glück II Mos. 39, 40. darvuota virve LP. II, 21. iesiet virvē I, 176. zu r. вервь, sloven. vr̂v "Seil, Strick" vgl. auch virbe und Persson Beitr. 468 und 500, Walde Vrgl. Wrtb. I, 270.

Avots: ME IV, 619

I vìrve: trūkst virvīte dārdē̦dama BW. 32258.

Avots: EH II, 789

II vìrve ² Gr.-Buschh., die Reihe: dzērves skrien virvēs Gr.-Buschh. visi muižga1ieši virvē nuo baznīcas uz kruogu ebenda. Nebst russ. верёвка "ряд снопов на току" zu vẽrt "reihen".

Avots: ME IV, 619