zarna

zarna (li. žarnà [acc, žárną, ], an. gorn "Darm"), der Darm; Plur, zar̂nas, auch zarni U., die Eingeweide (unbek. in Dunika, Frauenb., Rutzau, Wandsen): aklā zarna, der Blinddarm. vilka zarnas BW. piel.2 30539. zarnas skaluojuot 20500, 2. zarnu graize, Kolik L., U. katrs zvejas saimnieks duod savu gabalu -... zarnā - t. i. ja tīkla acis izstiepj zarnas veidā un tad mēruo - līdz 20 asu garu Etn. II, 106. Zu gr. χορδή "Darm, Wurst", alb. zor̄ε "Darm", ai. hirā "Ader", lat. hernia "Bruch", haruspex "Opferschauer", an. garn "Garn" u. a., s. Fick Wrtb. I 4, 436, Zupitza Germ. Gutt. 201, Boisacq Dict. 1066, Wood IFA. XV, 107, Trautmann Wrtb. 361, Walde Vrgl. Wrtb. I, 604. Anknüpfung an

g̑her- "fassen"
(bei Walde 1, c. 603) hält Walde 1. c. für "unbeweisbar und unwahrscheinlich"; aber auch le. de̦sa und li. deš(e)rà "Darm, Wurst" erinnern an die Wurzel dek̑- "aufnehmen" (in gr. δοχάνη· ϑήχη Hes. u. a. bei Walde l. c. 783), und auch slav. kyšьka "Darm" hat man zu ai. kōṣ̌a-ḥ "Behälter", kōṣ̌ṭha-ḥ "Eingeweide" gestellt.

Avots: ME IV, 690, 691


zarna

zar̂na: auniņa zarniņas BW. 25196.

Avots: EH II, 801