zvanîgs, (wie Glocken) tönend, klingend L., St., Nötk.: zvanīgs vaŗš. kâ zvanīgs zvārgulis (verächtl. Bezeichnung für lautes Geschwätz, Klagen usw.) Burtn., Wolm.

Avots: ME IV, 765

zvanîgs: zvanīga balss Azand. 182.

Avots: EH II, 814