ģirnīt

[ģir̂nît Arrasch, gewaltsam (etwas, z. B., Stroh aus der Mitte oder von unten heraus) reissen; dazu ohne Objekt die reflexive Form -tiês N. -Peb.]

Avots: ME I, 699


ģirnīt

ģir̂nît: lupatas ģir̂nît 2 (plêst) NB.; ģ. mizu nuost Kal.

Avots: EH I, 427