ķurkstēt

ķur̃kstêt, -u, -ẽju, intr., kollern, brummen: vē̦de̦rs ķurkst Ahs. [Vgl. li. kiur̃kti "бурчать."]

Avots: ME II, 392


ķurkstēt

ķur̃kstêt: auch von andern Lauten: = čurkstêt (mit ùr 2 ) Mar. n. RKr. XVII 131; zemes vēzis ķurkst Sassm.; vista ķur̂kst 2 Iw.

Avots: EH I, 708