ķurnêt, -u od. -ẽju, -ẽju, intr., quienen, niedergeschlagen sein: kuo tu ķurnē Ahs., Mar. [Aus li. kiurnė´ti "бормотать, хныкать."]

Avots: ME II, 392

ķurnêt: kuo tur nu ķur̂ni? Nötk.; lange wo weiten Gr.-Buscirh.: viņš laikam atkal ķur̂n kruogā.

Avots: EH I, 708