ļenkuru

ļe̦nkuru ļe̦nkuriem iet, taumeln, wackeln: piedzēris cilvē̦ks iet ļe̦nkuru ļe̦nkuriem (nach Karls.; le̦n̂kuru 2 le̦n̂kuriski 2 ).

Avots: ME II, 537