ņermināt

[ņerminât, undeutlich sprechen, murmeln Mar.]

Avots: ME II, 901


ņermināt

ņerminât(iês), [ņe̦r̃minât Mesoten, Ruhental, Grünwald, mit Unlust und wenig essen]: kuo tur ēdi? ņermināji vien! Usingen. [viņš ņerminājas pa šķīvi Mitau. ne viņš ē̦d, ne˙kā, bet tik ņermina Mesoten.]

Avots: ME II, 901