škalˆdît Lis. n. RKr. XVII, 94, Mežamuiža n. FBR. IV, 77, Prl. n. FBR. VI, 93, škaldît Spr., Bewershof, Birzgale, Golg., Lubn., Warkl., -u, -ĩju, škaldêt, = skaldît, spalten: saiminieks būtu malku škaldījis Pas. IV, 175 (aus Jāsmuiža). nuo akmena malku škaldu (Var.: skaldu, šķēlu) BW. 9121 var. sieru škaldēt Ulanowska Łotysze 32. Anscheinend nur hochle. und daher wohl aus *šķaldît, das aus skaldît . šķelt kontaminiert ist.

Avots: ME IV, 20

škalˆdît: auch Alswig, Auleja, Beļava, Daudsewas, Gr.-Buschh., Heidenfeld, Kaltenbr., Līvāni, Mar., Nerft, N.-Laitzen, Sonnaxt; in Auleja auch mit der im Folgenden vorliegenden Bedeutung: piedurknes vi˙sad aude par sevi; nuo kre̦klu nešķēle ni˙kad. maz kre̦klu paliek, kaî sāc š.

Avots: EH II, 627