žabravāt

I žabravât, betteln Oknist, Wessen: Leišuos tāda žabravāšana jau visiem e̦suot apnikuse Domas III, 594. Nebst oder durch li. žebravòti dass. (bei Skardžius Die slav. Lehnw. 247) aus wruss. жебровáть.

Avots: ME IV, 784


žabravāt

II žabravât Lubn., žabravuôt Saikava, lärmen; laut, lärmend sprechen: žabravuôt Warkl. "sprechen (z. B. von Betrunkenen gesagt)."

Avots: ME IV, 784