I žur̂me AP., Schujen, (mit ur̃ ) Kosenhof, Lebenskraft, Mut, Energie (bes. bei der Arbeit) N. - Peb. n. Latv. Saule 1927, S. 617, Drosth., Nötk., Vīt.; der Fleiss, die Tätigkeit Wid.: nav vairs žurmes tālāk iet Vīt. pietrūka darbā žurmes Drosth. bē̦rns tīri bez žurmes AP. sāka atjaunuoties žurme un pieaugt spē̦ks Kaudz. Jaunie mērn. laiki III, 96. sajuta spirgtumu, žurmi un bezrūpību 28. Vgl. šurme.

Avots: ME IV, 834

II žurme,

1) die Feuchtigkeit, Nässe
(mit ùr ² ) KatrE.;

2) eine seifige, schlüpfrige Lauge
(mit ur̃ ) Bauske.

Avots: ME IV, 834