I čun̂činât ^2, trotten, kleinen Hundetrab fahren, laufen: es ar savu ve̦cu ķēvi nuo pakaļas čunčināju. kur, vilciņ, čunčināji BW. 29425 var. gan jau mēs aizbrauksim, lai tik zirgi tâ čunčina Wain.

Avots: ME I, 420

I čunčinât: auch NB. (mit un̂ ² ), Schrunden, Janš. Līgava II, 307.

Avots: EH I, 295

II čun̂činât ² [Līn.],

1) tr., hätscheln, verzärteln:
kas tad šuo tik daudz čunčinās? Alm. [Vgl. li. čiunčyti "баловать, нѣжить".] Refl. -tiês, trödeln, langsam an die Arbeit gehen: čigāni čunčinājās ap uguni.

Avots: ME I, 420

II čunčinât: auch Grenzhof, Sessau; (ein kleines Kind) auf den Handen bewegen und beruhigen Bartau, Dond.; (ein Kind) in Windeln wickeln Dond.; warm kleiden Mitau. Refl. -tiês: auch (mit un̂ ² ) Mitau.

Avots: EH I, 295