ķenkars

ķe̦n̂kars 2, ķe̦nkurs, ķe̦nkara BW. 16345,

1) = ķe̦kars Kand., Dond. (hier ķe̦ñkars);

2) ķe̦nkari, die Lumpen;

3) der Zottige, Struppige, Zerlumpte:
astuoņi ķe̦nkari atķe̦nkarāja BW. 16273. kam tu nāci, ķe̦nkariņ, (Var.: ķe̦nkuriņ, kankarīti), jaunu meitu istabā BW. 20430, 3, 4 var.;

[4) ķè̦nkars 2 Bers., etwas Herabhangendes. -
Vgl. ce̦ñkurs].

Avots: ME II, 365


ķenkars

ķe̦n̂kars 2 ,

1): uogu ķ. Orellen;

2): auch (mit e̦n̂ 2) Rutzau;

5) "schlecht gewachsenes Gemüse"
(mit e̦n ) OB.

Avots: EH I, 695