amuols,
amuls, āmuls, āmulis Konv.
2, āmals, Demin.
-iņš, -tiņš (li.
ãmalas, amalys, ẽmalas, apr.
emelno "Mistel"),1) Mistel (Viscum album Mag. IV, 1, 28; RKr. II, 80), auch
vēja sluota genannt;
2) der Klee, durch Vermischung mit dābuoliņš, ābuoliņš. dunduŗu od.
dunduramuols, Teufelsabbiss (Scabiosa succisa L.) RKr. II, 77;
zaķu a., Sauerklee (Oxalis acetosella L.) II, 75;
baltais, cūku, zirgu a., s.
ābuoliņš;3) Marienblümchen (Bellis perennis) Dond., Dobl. RKr. III, 69.
[In der Bedeutung "Mistel" weiterhin zu russ. омéла, poln. jemioła u. a. dass. Da die Mistel vorzugsweise in Südlettland vorkomme, dürfte die Länge des a- aus li. ãmalas stammen. Vgl. Bezzenberger BB. XXIII, 297, Brückner KZ. XLV, 296, Berneker Wrtb. I, 425 f. In der Bedeutung "Klee" stammt die Länge des a- wohl aus dem synonymen âbuols. Wenigstens in der Bedeutung "Klee, Sauerklee" wohl weiterhin zu alb. ámεľε "süss", ai. amla-ḥ "sauer"; vgl. Bezzenberger GGA. 1896, 955, Fick Wrtb. III 4 16, Thomsen Ber. 156 und Ojansuu 46].Avots: ME I,
70,
71