šautît,
-u, -ĩju,1) stäupen, geisseln St., Bielenstein LSpr. I, 431 (mit
aû 2 ), Selburg (mit
àu 2 ); vgl. auch
atšautît;2) schnell hin undherneigen, schwenken, ļuodzît: ielej mucā ūdeni un šàuti 2 uz vienu un uotru galu, lai muca labi izskaluojas! Bers., Erlaa, Lub.
šàutît 2 (ļuodzît) mietu Kl. Refl.
šàutîtiês 2 , = ļuodzīties, taumeln KL,
wanken, wackeln Ar.;
hin und her stürzen: ūdens mucā šautās Lub.
sabraukts zirgs šautās Lub., Saikava.
viņš aizgāja šautīdamies Erlaa.
In der Bed. 2 zur Wurzel seu̯- "schwingen" (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 470; vgl. auch šaũbît)?Avots: ME IV,
10