Paplašinātā meklēšana

eršuks: ēržuks zu ersetzen durch eržuks.

Avots: EH I, 370

‡ kapšuks Auleja, ein Geld- oder Tabaksbeutel.

Avots: EH I, 587

‡ kašuks, das Kratzeisen des Böttchers Stenden: spaņņa iekšu izgludina ar kašuku.

Avots: EH I, 592

‡ kaušuks Warkl., = vìrluõps.

Avots: EH I, 596

‡ košuks "paplāns stiebru kurvis" Kaltenbr. Aus r. кош oder poln. kosz "Korb".

Avots: EH I, 639

lepšuks: die Bed. 2 ME. II, 453 ist für Oknist zu streichen!

Avots: EH I, 734

lepšuks,

1) ein grosser, alter Pilz
[wohl ein Lituanismus; vgl. lẽpšiai (ein Pilz) An. 44 und 62, Dusetos];

2) der Plimpsack
Oknist.

Avots: ME II, 453

maišuks,

1): auch (mit ài ² ) Gr.-Buschh., Kaltenbr., Oknist, Saikava, Sonnaxt. Dazu ein Demin. maîšuķelis ² Frauenb.

Avots: EH I, 778

maišuks,

1) [màišuks Wolmarshof, maîšuks ² Bauske], verüchtl. Demin. von màiss;

[2) ein Arbeiter der Säcke zu tragen hat:
mūs, tuos maisu nesējus, jeb kà mūs Liepājā sauc, maišukus un nešakus, vare̦n izgūst darbā Janš. Dzimtene IV, 54].

Avots: ME II, 552

maušuks, ein Dummkopf Bers., Lasd. [Beruht wohl auf dem bekannten Judennamen.]

Avots: ME II, 570

‡ mešuks Ar., ein dickleibiges Kind, ein plumper Mensch. Wohl aus r. мѣшок "Sack".

Avots: EH I, 803

nešuks, der Träger Katzd.: mūs, tuos maisu nesējus jeb, kâ mūs Liepājā sauc, maišukus un nešukus, vare̦n izgūst darbā Janš. Dzimtene IV, 54.]

Avots: ME II, 735, 736

[nùošukstinât, abtrotzen Für. I, unter šukstēt.]

Avots: ME II, 870

plašuks, ein weiter Mantei, ein weites, nicht anliegendes Kleidungsstück überhaupt: lielais plašuks plandījās viņam ap gariem stilbiem Druva III, 727. viņš arī šādā ve̦cā plašukā varēja labi nuojaust viņas braši daiļuo, spēcīguo augumu Janš. Dzimtene V, 321. Wohl zu plašķis. (mit š statt šķ nach plašs?).

Avots: ME III, 321

pliẽšuks, ein Schimpfwort, = dauzeklis: ak tu pliešuks tāds! Wain. Aus einer žemaitischen Form (mit ie aus ē, vgl. li. plė´šti)?

Avots: ME III, 352

‡ pùišuks ² Saikava, pejorative Deminutivform zu puĩsis, der Knecht: tāds p. vien bij; nebij jau lāga puiša.

Avots: EH II, 322

‡ rešuks AP., ein sehr grobes Gewebe.

Avots: EH II, 367

šuks, ein Verbot ausdrückend, in den Verbindungen: šuks tu te iesi N.-Bartau, da wirst du nicht hingehn; šuks tâ darīt ebenda, das wirst du nicht tun. Wohl aus li. šiùkštu "ja nicht".

Avots: ME IV, 105

II šukstinât, ‡

2) sich flüsternd unterhalten
Bers.

Avots: EH II, 657

šuksnis, ein Häufchen, ein Armvoll Wid.: māmiņa ar adatu šuksni ruokā LP. V, 395.

Avots: ME IV, 105

I šuksnis: š. naudas, tabakas Hofzumberge; "linu sauja, matu šķipsna u. c." Gaiken.

Avots: EH II, 657

‡ II šuksnis Fehteln "ein Hündchen, das schnüffelnd umherläuft."

Avots: EH II, 657

‡ *šuksnît, zu erschliessen aus ‡ piešuksnît.

Avots: EH II, 657

šukst: "trotz (Interjektion)" Lng.

Avots: EH II, 657

šukst! Interjektion, still! Essern n. U. Aus li. šiukštu (Miežinis) dass.; vgl. šuks.

Avots: ME IV, 105

I šukstêt (?), flüstern (?): "palīdzi man...", viņš klusiņām šukstēja Poruk Dzive un s. 23. Fehlerhaft für čukstêt?

Avots: ME IV, 105

II šukstēt, trotzen Für. I.

Avots: ME IV, 105

‡ III šukstêt Schibbenhof, = šukstinât II 1.

Avots: EH II, 657

I šukstinât, ‡

3) "?" Serbig.: kad jē̦ri vai sivē̦ni zīž, tad saka, ka viņi šukstina ("Kosewort").

Avots: EH II, 657

I šukstinât,

1) freqn. zu šukstît, schnüffeln (von Hunden), wittern
N.-Peb.;

2) fakt. zu šukstît, zum Schnüffeln, Suchen, Wittern antreiben:
gans pamudina, šukstina suni Nötk.

Avots: ME IV, 105

II šukstinât "solche Laute hervorbringen wie der Igel" Schibbenhot.

Avots: ME IV, 105

III šukstinât, trotzen Für. I.

Avots: ME IV, 105

šukstît,

1): auch Bers., Drosth., Kalz.; ‡

2) "?": šuksta, baksta sveši ļaudis, ni jie prata, ni mācēja Tdz. 36458.

Avots: EH II, 657

šukstît Meselau, -ĩju, tr., intr., = sukstît 1, šukât: suns šukstī zaķam pē̦das N.-Peb. kad ve̦d nuo tīruma labību, ganu suņi manās peles šukstīt Nötk.

Avots: ME IV, 105

šukstît(iês), tauschen: šukstīties ar nažiem (scherzhaft) PS., Smilt.

Avots: ME IV, 105

šukstît(iês), tauschen: šukstīties ar nažiem (scherzhaft) PS., Smilt.

Avots: ME IV, 105

‡ ušuks A.-Schwanb., Demin. zu uša 1.

Avots: EH II, 716

vḕršuks: auch (mit ḕr ² ) Borchow, Gr.-Buschh., Kalupe, Sonnaxt, (mit êr ² ) AR; Demin. vēršukiņi Tdz. 51741 (aus Setzen).

Avots: EH II, 778

vḕršuks (li. veršiukas Miežinis), ein junger Ochs (pejorativ) Spr., Erlaa, Golg., Kaltenbrunn, Kl., Ogershof, Oknist, Römershof, Saikava, Schwanb., Sehren: raibas acis kâ . . . vēršukam BW. 20334.

Avots: ME IV, 567

‡ lepsene Seyershof, eine Art Pilz (glatt, grau, in Kiefernwäldern). Vgl. lepšuks 1.

Avots: EH I, 734

màiss (li. maĩšas "grosser Sack"), Demin. verächtl. maĩšelis [Līn., Tr.], maišuks Spr., der Sack. be̦zde̦lu maiss, der Stänkerer. atstāj nuost, lāstu maiss, hebe dich weg, Verfluchter! Tr. IV, 60; 510, miega maiss, die Schlafmütze; niķu maiss, der Spassvogel; pasaku maiss, der Fasler, Schwätzer: ve̦lns lai jūs parauj, pasaku maisi! Kaudz. pe̦lu od. pe̦lavu maiss, der Spreusack, übertragen zur Bezeichnung von etw. Leichtem, Minderwertigem: es tev saku, pe̦lu maiss, tu jau manis nedabūsi BW. 15153. nuosvieda me̦lnuo vīru kâ pe̦lavu maisu LP. VII, 972. grē̦ku maiss, arger Sünder, Missetäter. atgre̦muotāju dzīvnieku kuņģa pirmuo un vis+lielākuo daļu sauc par maisu Konv. caurais maiss, der Nimmersatt: tu, caurais maiss, vēl tu neesi pierijies. Sprw.: kas cauru maisu piepildīs, dzeni pieēdinās? ber kâ caurā maisā. abi labi, bāz maisā, greif nur zu, die Devise eines Habsüchtigen. vienā maisā bāzt, über einen Kamm scheren: tad būtu dibināts ieme̦sls mūs latviešus bāzt vienā maisā ar vāciešiem A. XX, 233. tas pats, tik nuo cita maisa, dieselbe Suppe, nur aufgewiirmt. pats jau maisā, bet cita maisā grābstās. kas beidzamais maisā, tas pirmais nuo maisa ārā. vai (nu) maisā, vai gaisā! entweder nichts oder alles! divi kaķi vienā maisā nesatiek. sivē̦nu maisā pirkt, die Katze im Sack kauferi. [Nebst li.(in Dusetos) máišė "Heunetz" (mit š wohl aus sk̑) wohl zu apr. moasis "Blasebalg", serb. mȉjeh "Schlauch, Blasebalg", ai. mēṣ̌a-ḥ "Widder", mēṣ̌ī- "Schaffell", an. meiss "Korb" u. a., s. Bugge KZ. XX, I, Bemeker Wrtb. II, 47, Trautmann Wrtb. 165.]

Avots: ME II, 551

šukt, šukstu oder šūkstu, šuku,

1) schartig werden, zertrümmern
U.;

2) beben
Adolphi n. U.: cilvē̦ks vienmē̦r muokās šūkst Asp. MWM. v. J. 1897, S. 15; erschrecken N.-Bartau n. U.;

3) klappern
U. ("scheint in Livl. unbek."). Zur Bed. 1 vgl. šukums II; in der Bed. 2. (und 3?) zu šaukuonis (s. dies) und nach Bezzenberger Lit. Forsch. 185 zu li. pasišukėt "mit einem Mal in die Höhe springen", šūkis "Sprung".

Avots: ME IV, 105

žukstît N. - Peb., = šukstît.

Avots: ME IV, 829