žadzinât,
1) žadzenêt BW. 23380, 2 var.,
schreien (von der Elster) A- Bergfried, Golg., Gotthardsberg, Gr. - Buschh., Grenzhof, Heidenfeld, Kegeln, Kokn., Lubn., Mahlup, Memelshof, Modohn, Nötk., Saikava, Sessw.:
žagata žadzina Etn. II, 51; LP. V, 181; Janš. Mežv. ļ. I, 13.
žagatiņa žadzināja (Var.:
žagatēja) BW. 2580.
kuo žagatas žadzināja? 12796; 13063.
žagata... žadzina putnu valuodā Pas. I, 176.
gar luogu žadzinādama palaidās žagata Plūd.;
2) schwatzen U.;
viel sprechen Kalz., Stockm.;
leeres Zeug sprechen Nötk. Refl.
-tiês, laut sprechend scherzen, tändeln, den Hof machen Alschw.
Vgl. zadzinât II.Avots: ME IV,
784