Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'glemzt' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'glemzt' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (3)
glemzt
glemzt, - žu, - zu (li. glem̃žti "knautschen"),
1) mit langen Zählen essen, langsam fressen:
ve̦cā guovs tikai glemž vien; nevar sagaidīt, ka barību nuo siles izēdīs Druw.;
2) glem̂zt Mar., [Bers.], Unsinn schwatzen, blitzblaue Geschichten erzählen, blitzblaue Geschichten erzählen
Lind.; A. XIII, 251;
3) glem̂zt (vgl. li. glem̃žti "сгребать"), reinigen:
glemzt ārā visus našus nuo istabas Mar., n. RKr. XV, 114.
Avots: ME I, 625
1) mit langen Zählen essen, langsam fressen:
ve̦cā guovs tikai glemž vien; nevar sagaidīt, ka barību nuo siles izēdīs Druw.;
2) glem̂zt Mar., [Bers.], Unsinn schwatzen, blitzblaue Geschichten erzählen, blitzblaue Geschichten erzählen
Lind.; A. XIII, 251;
3) glem̂zt (vgl. li. glem̃žti "сгребать"), reinigen:
glemzt ārā visus našus nuo istabas Mar., n. RKr. XV, 114.
Avots: ME I, 625
saglemzt
Šķirkļa skaidrojumā (4)
glamstīties
glam̃stîtiês [N. - Bartau], - uôs, - ĩjuos,
1) im Bewustsein einer bösen Tat durch Vorstellung und Gerede den Verdacht von sich ablenken wollen, aber gerade durch die angewandten Winkelzüge sich verraten
Bers.: viņu ne˙viens jau nebūtu ieduomājies par zagli, bet pats viņš sāka tâ glamstīties N. - Bartau;
2) faulenzen
Lub.;
3) sich necken
Fehsen;
4) unnützes Zeug sprechen, Schlechtes über jemand sprechen
Fehteln. [Wohl zu glemzt].
Avots: ME I, 621
1) im Bewustsein einer bösen Tat durch Vorstellung und Gerede den Verdacht von sich ablenken wollen, aber gerade durch die angewandten Winkelzüge sich verraten
Bers.: viņu ne˙viens jau nebūtu ieduomājies par zagli, bet pats viņš sāka tâ glamstīties N. - Bartau;
2) faulenzen
Lub.;
3) sich necken
Fehsen;
4) unnützes Zeug sprechen, Schlechtes über jemand sprechen
Fehteln. [Wohl zu glemzt].
Avots: ME I, 621
glemst
klemst
[I klem̃st, viel essen Grünh.; klèmst 2 , - šu, - su Warkl. "hastig schlingen"; auch in Nötk. u. Ipiķi üblich. Vielleicht aus klest mit dem m von glemzt 1 oder kamsāt. Vgl. klàmsât.]
Avots: ME II, 222
Avots: ME II, 222
klemst
III klem̂st 2 [Bauske], - šu, - su,
1) grundlos bellen;
2) [klem̂st Neu-Rahden], schwatzen, ausplappern:
citas klemšas sakle̦msušas, ka es rupju dziju vērpju; kaut tās klemšas nekle̦msušas, man[i] izve̦stu šuorudien BW. 8402. niekus vien tas klemš Lautb. [Vgl. klimstêt, klamsts I und glemzt 2 .]
Avots: ME II, 222
1) grundlos bellen;
2) [klem̂st Neu-Rahden], schwatzen, ausplappern:
citas klemšas sakle̦msušas, ka es rupju dziju vērpju; kaut tās klemšas nekle̦msušas, man[i] izve̦stu šuorudien BW. 8402. niekus vien tas klemš Lautb. [Vgl. klimstêt, klamsts I und glemzt 2 .]
Avots: ME II, 222