[I klem̃st, viel essen Grünh.; klèmst ² , - šu, - su Warkl. "hastig schlingen"; auch in Nötk. u. Ipiķi üblich. Vielleicht aus klest mit dem m von glemzt 1 oder kamsāt. Vgl. klàmsât.]

Avots: ME II, 222

I klem̃st: klemš visu rītu, - paēst nevar Nautrēni.

Avots: EH I, 614

[II klèmst ² - šu, - su Warkl. "müde, ungewandt gehen". Zu li. klemšióti "ungeschickt, plump gehen; шататься"; vgl. auch Berneker Wrtb. I, 516.]

Avots: ME II, 222

II klèmst ² : pa sliktu ceļu dagāja k. Warkl.

Avots: EH I, 614

III klem̂st ² [Bauske], - šu, - su,

1) grundlos bellen;

2) [klem̂st Neu-Rahden], schwatzen, ausplappern:
citas klemšas sakle̦msušas, ka es rupju dziju vērpju; kaut tās klemšas nekle̦msušas, man[i] izve̦stu šuorudien BW. 8402. niekus vien tas klemš Lautb. [Vgl. klimstêt, klamsts I und glemzt ² .]

Avots: ME II, 222