grem̃zt,
[grem̂zt 2 Bl., Ruj.],
-žu, -zu (li.
grémžti "schaben"),1) nagen, beissen, wurmen : tās (bē̦das) grauž un gremž un iekšas pluosa MWM. VI, 575.
iekšās gremžuot vandās salkums VI, 360.
man briesmīgi gremza, ka krustmāte mani tur par mazu bē̦rnu VIII, 29 ; [
2) murren, brummen L., St., U.]. Refl.
-tiês, [grem̃ztiês Wandsen,
grèmzties Trik.,
grem̂ztiês 2 Selg., Neuermühlen],
1) grollen, zürnen, etw. Böses anzutun wünschen : kuo viņš man te gremžas virsū? Dond., Naud., A. -Rahden, Bers., Sissegal ;
2) sich grämen : kuo tur tik daudz pēc viņas gremzties? MWM. X, 577 ;
3) murren, brummen : viņš briesmīgi gremzās Vēr. I, 1371.
kuo viņs man te gremžas virsū Dond., Bers., K., Sissegal ; [
4) grem̃zties, neidisch sein Trik.
- Zu gremt, gre̦muot (s. diese) u. a. ; vgl. auch Boisaq Dict. 1069, Uhlenbeck PBrD. XXX, 284.Kļūdu labojums:
jāizmet 3. nozīme (zu streichen die Bed.3).
Avots: ME I,
649