izgudras,
izgudres, die List, Tücke; gew. im Instr.
izgudrãm, izgudrẽm, izgudriẽm, izgudreimi BW. 14675 [aus N. - Bartau],
vorsätzlich schlau, listig, tückisch: tautiet[i]s jāja izgudrām (Var.:
izgudrēm, izgudriem) manu guodu lūkuoties. es tautieša izgudrām (trotzdem der Tücke)
salmiem namu izkaisīju (Var.:
es pret tautu izgudrām salmiem namu pakaisīju JK. I, 146) BW. 14234; 10760; 11846; 14674.
darīja tuo izgudram II Kön. 10, 19.
Avots: ME I,
741