Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'kļaustīt' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'kļaustīt' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (14)
iekļaustīt
I ìekļàustît 2: es iekļaustīšu rūgušuo pienu Mahlup: cūkas dūšīgi iekļaustīja nuo rīta Jāsmuiža, Līvāni.
Avots: EH I, 520
Avots: EH I, 520
iekļaustīt
‡ II ìekļaustît, Schläge versetzen Bērzgale, Kapiņi, Līvāni, Lubn., Meiran, Ramkau, Sessw.; Wessen, Zvirgzdine, Peitschenhiebe versetzen Makašēni, durchprügeln Ascheraden, Mahlup, Preili: iekļaustīja pa vienu un uotru ausi Līvāni. Miķelis mazliet iekļaustīja Pēteri Ascheraden; (einen Nagel) eintreiben (verächtlich) Zvirgzdine: ie. naglu.
Avots: EH I, 520
Avots: EH I, 520
iekļaustīt
‡ III ìekļaustît, hineinstopfen, -stecken Mesoten, "ielikt kuo vidū, iekļaut ar varu" Ramkau.
Avots: EH I, 520
Avots: EH I, 520
kļaustīt
I kļaûstît, - u, - ĩju,
1) etw. Dünnflüssiges mit dem Löffel essen:
kļausti putru! Mar. n. RKr. XV, 119;
2) von oben schöpfen
Ruj.
Avots: ME II, 239
1) etw. Dünnflüssiges mit dem Löffel essen:
kļausti putru! Mar. n. RKr. XV, 119;
2) von oben schöpfen
Ruj.
Avots: ME II, 239
kļaustīt
II kļaustît,
1) hauen, schlagen
Bers., [Warkl.;
2) anklopfen
L.] Refl. - tiês,
1) Fausthiebe versetzen
Ad.;
2) klappern
St.
Avots: ME II, 239
1) hauen, schlagen
Bers., [Warkl.;
2) anklopfen
L.] Refl. - tiês,
1) Fausthiebe versetzen
Ad.;
2) klappern
St.
Avots: ME II, 239
kļaustīt
‡ III kļaûstît Auleja, -u, -īju, wiederholt neigen, biegen. Zur Bed. vgl. auch ‡ ìekļaustît III.
Avots: EH I, 625
Avots: EH I, 625
kļaustīties
kļaustîtiês,
1): wackeln
- auch Auleja: iet i[r] kļaustās uz vienu malu da uz uotru. beņķam kāja kļaustās, drīž izkri[tī]s ārā. ‡
2) "?": apčūrējušas priedītes, kuru galuotries kļaustījās kâ putnu spārni Jauns. B. gr.3 II, 163; ‡
3) "= kaûtrētiês 2; zögern" (mit aû ) Bērzgale: kā tu kļausties, ka neej ar citiem pie galda? zirgs ar ve̦zumu neiet uz priekšu, tik kļaustās vien.
Avots: EH I, 625
1): wackeln
- auch Auleja: iet i[r] kļaustās uz vienu malu da uz uotru. beņķam kāja kļaustās, drīž izkri[tī]s ārā. ‡
2) "?": apčūrējušas priedītes, kuru galuotries kļaustījās kâ putnu spārni Jauns. B. gr.3 II, 163; ‡
3) "= kaûtrētiês 2; zögern" (mit aû ) Bērzgale: kā tu kļausties, ka neej ar citiem pie galda? zirgs ar ve̦zumu neiet uz priekšu, tik kļaustās vien.
Avots: EH I, 625
kļaustīties
kļaustîtiês,
1) lose an einander hängen; sich biegen; wackeln; faulenzen
LD.; Stocken St. Zu kļaut I.
Avots: ME II, 239
1) lose an einander hängen; sich biegen; wackeln; faulenzen
LD.; Stocken St. Zu kļaut I.
Avots: ME II, 239
pakļaustīties
piekļaustīt
sakļaustīt
sakļaustīt
II sakļaustît: "kļaustīdams (šķiebdams) izlabuot" Auleja (mit aû): s. ragaveņas (kas jūk ārā). izkaltušai siauktuvītei stīpas jau krita nuost; dē̦ls tuo sakļaustīja.
Avots: EH XVI, 418
Avots: EH XVI, 418
sakļaustīt
Šķirkļa skaidrojumā (1)
izklaustīties
‡ izkļaûstîtiês Auleja, = izšķuôbitiês, auseinandergehen; sich - auseinanderschieben (von dem, was nicht fest genug gepackt, gebunden ist) Biel. n. U. (unter kļaustīties): kab taisnai stakles stāvē̦tu, kab neizkļaustītuos Auleja: greizi zuobi, kaî izkļaustījušies ebenda. izkļaustējušas tītavas Kaltenbr.
Avots: EH I, 457
Avots: EH I, 457