Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'kuņi' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'kuņi' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (2)

kuņi

kuņi, das untere, dicke Ende des gemähten Roggens [od. Getreides Eversmuiža, Biržgalis]: kuņi ir rudzu apakšējie gali - rudzu kūļa re̦zgaļi Mar.: neduod kuņus pa˙priekšu, bet vārpas! Oppek.

Avots: ME II, 317


Šķirkļa skaidrojumā (10)

kuņa

kuņa: Demin. kuņīte BW. 16730, 14 var.,

1): unbek. in Bērzgale, Lubn., Meselau, Saikava, Schwanb., Sessw. (wo dafür kuce); 3

b): auch (kuņiņa) Seyershof, Wandsen, (kuņele) Dunika.

Avots: EH I, 676


kuņa

kuņa,

1) die Hündin; so auch als Schimpfwort
[so auch das Demin. kuņele BW. 35295]: dē̦lu māte, kurtu kuņa BW. 23609; riekla kuņa, zänkisch Weib St.;

2) kuņa, gew. Demin. kuniņa od. kuņiņa, das Treibholz an der Mühle
L., das untere Treibholz an der Handmühle U. (s. Bielenstein Holzb. 258). "kuniņu sauc pie dzirnu stīpām piesietu kuociņu ar caurumu, kuŗā iebāž milnas galu" BW. 25597. kuņa ir pie dzirnavām augšā šķē̦rskuoks ar caurumu, kuŗā iebāzts milnas gals BW. III, 1, 76;

3) nur als Demin. kuņiņa,

a) die Bleuelstange, das Treibholz am Spinnrocken
Etn. IV, 99, Burtn.;

b) das Violchen
[Abbildung bei Bielenstein Holzb. 389 (kuņa Dond.)], der Laufstock zum Garnwinden U., Karls., rundgebogene Haspelgurgel, worauf Garn gewickelt wird Popen; das Wickelholz, worauf beim Garnwinden die Anlage zum Knäuel gemacht wird U.;

c) ein Massholz, um die gleichmässige Entfernung der Dachlatten zu bestimmen
U.;

d) eine Vorrichtung am Webstuhle:
kuniņa ir steļļu piede̦rums. [Aus *suņa (zu suns) und kuca kontaminiert? Oder fremden Ursprungs, wie wohl auch slovinz. kũnă "Hündin" (dies von Bemeker Wrtb..I, 644 zu slav. kuna "Marder" gestellt)? Vgl. auch Būga KSn. I,196.]

Avots: ME II, 316


kunis

kunis Zvirgzdine, das untere Ende einer Korngarbe. Vgl. kuņi.

Avots: EH I, 675



lokaste

[luokaste U., ein Wedelschwanz. Dazu das Demin.] lùokastĩte, die Schwänzelnde, Beiname der Hündin; kuņiņ, mana luokastīte! BW. 30516, 4.

Avots: ME II, 525


palakties

palaktiês, ein wenig fressen, saufen (von Hunden und Katzen): duod kuņiņai palakties! BW. 16763.

Avots: ME III, 56




urva

I urva,

1) "vīvaļa" (mit ur̂ 2 ) Rutzau n. FBR. VIII, 141, "kuņiņa" (mit ur̂ 2 ) N.-Bartau;

2) ur̂va 2 Nigr., urve, eine Vorrichtung zum Anbinden von Kühen - ein hölzerner Pflock, dessen ein durchlochtes Ende vermittels einer Weidenrute an einen Pfahl gebunden wird, während am andern die Fessel, die der Kuh um den Hals gelegt wird, angebracht ist: guovis . . . piesietas nevis virves saitēs, ... bet ... ar urvām Janš. Dzimtene 2 III, 127.

Avots: ME IV, 308