luõžât, -ãju (li. lándžioti),luõžņât, luožņuôt BW. V, S. 235, intr.,
1)umherkriechen, umherschleichen: [pa pagalmu luožājuot BW. 23619, 8 var.] irbei spārni nuodiluši, biezu mežu luožājuot (Var.: luodājuot, luožņājuot) BW. 8461. kâ es lai luožņāju ap citu namu A. XX, 936. luožā bitīte BW. V, S. 203;
2)kriechen, schmeicheln: luocīties un luožņāt pret augstmaņiem Rol.;
[3)schnüffeln U.] Subst. luõž(ņ)âšana,das Umherkriechen, Umherschleichen;luõž(ņ)âtãjs,der Umherschleicher, Kriecher;akmiņu čupas luožātājs,Beiname der Schlange Tr. IV, 394. zemes māte sasauca visus luožņātājus, visus zemes te̦kātājus LP. V, 335.