Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'pempt' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'pempt' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (9)
appempt
nopempt
nùopempt U. (unter laũks), in vollem Umfang anschwellen: nuopempis vienu lauku, über den ganzen Körper geschwollen.]
Avots: ME II, 828
Avots: ME II, 828
pempt
I pèmpt: auch (mit em̂ 2 ) Siuxt. ‡ Subst. pe̦m̂pums 2 Siuxt, die Geschwulst: guovs dabūjuse desmina pe̦mpumu. driģeņu lapas nuoņe̦m pe̦mpumu.
Avots: EH II, 223
Avots: EH II, 223
pempt
pempt
sapempt
sapem̂pt 2 intr., stark anschwellen: sapempis vaigs Siuxt, Behnen; einen Auswuchs, Knorren bekommen, bilden: sapempis kuoks.
Avots: ME III, 698
Avots: ME III, 698
uzpempt
uzpempt
Šķirkļa skaidrojumā (8)
pampt
pàmpt, pàmpstu, pàmju (li. pam̃pti "aufdunsen"), intr., schwellen, aufdunsen: ruoka, kāja pampst. Auch fig.: uzticies pampstuošām buŗām! LB. Subst. pàmpšana, das Sehwellen; pàmpums, die Anschwellung, Geschwulst: pret pampumu... lietuo lupstāju lapas Etn. IV, 114. [Nebst le. pempt, pimpuļi, pimpis u. a. zu slav. pǫpъ "Nabel" und vielleicht an fīfl "Riese", arm. ṕamṕušt "Hamblase", gr. πομφός "Brandblase" s. Persson Beitr. 2473 und 268 f., Walde Vrgl. Wrtb. II, 107 f., Trautmann Wrtb. 205.]
Avots: ME III, 73
Avots: ME III, 73
peipt
pèipt 2 -pstu Harder n. U. und Adsel od. -pju U., -pu, schwellen L., U., Adsel. Zur Bildung vgl. einerseits ai. páyatē "schwillt", andrerseits le. pempt.
Avots: ME III, 192
Avots: ME III, 192
pempe
pempe U.,
1) eine kurze Peitsche;
2) der kurze Schwanz der Schweine, Stumpfschwanz der Pferde.
Wohl (nach Leskien Abl. 338) nebst pimpis zu pempt.
Avots: ME III, 199
1) eine kurze Peitsche;
2) der kurze Schwanz der Schweine, Stumpfschwanz der Pferde.
Wohl (nach Leskien Abl. 338) nebst pimpis zu pempt.
Avots: ME III, 199
pempis
I pèmpis C., pèmpis 2 Erlaa, pempis Saikava, Setzen, Demin. pempiņš U.,
1) der Bauch, der Schmerbauch:
nu es e̦smu pempi krietni piepildījis Etn. II, 49. kuoks apmeties pempī, tas ir, aug tikaî re̦snumā, dabū tādu kâ vē̦de̦ru Drsth. n. RKr. XV, 70; pèmpîs, ein dicker Mensch Jürg.;
2) pempiņs St., ein Einfaltspinsel, ein verkümmerter Mensch
U.;
3) pempiņš, ein Fisch
Konv. 2 3667. Zu pempt.
Avots: ME III, 199
1) der Bauch, der Schmerbauch:
nu es e̦smu pempi krietni piepildījis Etn. II, 49. kuoks apmeties pempī, tas ir, aug tikaî re̦snumā, dabū tādu kâ vē̦de̦ru Drsth. n. RKr. XV, 70; pèmpîs, ein dicker Mensch Jürg.;
2) pempiņs St., ein Einfaltspinsel, ein verkümmerter Mensch
U.;
3) pempiņš, ein Fisch
Konv. 2 3667. Zu pempt.
Avots: ME III, 199
pimpis
pim̃pis C., Wolm., das männliche Glied N.-Sess. n. U., Grünw.: suņa pimpis BW. 34691 var. Nebst pimpa(la), pimpalains, pim̃pari, pimpuļi, pimpuris, pimpuolis zu pempt, pampt. s. Leskien Abl. 338, Persson Beitr. 268, Petersson Ar. und arm. Stud. 47, Walde Vrgl. Wrtb. II, 108.
Avots: ME III, 218
Avots: ME III, 218
pimpolis
pimpuolis, eine Zauberkugel von Wachs, wozu das Wachs von Altarlichtern aus neun Kirchen genommen sein muss U. Zu pempt, pampt.
Avots: ME III, 218
Avots: ME III, 218
pimpuļi
pimpuļi (Mag. XIII, 2, 42 ein Sing. pimpuls), Kartoffeln Wallhof n. Mag. IV, 2, 134. Zu pempt, pampt, vgl. Niedermann WuS. VIII, 86 ff.
Avots: ME III, 218
Avots: ME III, 218
pimpuris
pimpuris 2 , ein runder Auswuchs an einem Baum; etwas Rundes, aus Holz Angefertigtes Mar. n. RKr. XV, 130. Zu pempt, pampt.
Avots: ME III, 218
Avots: ME III, 218