nùoduņît,
[1) "mit der Faust erschlagen" Bauske;
"sabuksnît": nuoduņīt kaķi N. - Peb.];
2) ["erschrecken (tr.);
nuosmacēt" Warkl.]:
istabā tāds nuoduņīts miers, tīri bez e̦lpas Saul.;
["nuožņaugt" Ruj.;
3) "mühsam beenden": n. aude̦klu (ar grūtībām nuoaûst) Serben, Lis., Selsau, Sessw., Lös., AP.] Refl.
- tiês,1) "?": tas nuoduņījās A. XX, 643;
[2) "lange und ungeschickt etwas tun" Sessw., Praulen, Bers.;
3) "nuosmacēties" Warkl.;
4) "eine Weile dumpf und undeutlich sprechen" Geistershof].
Avots: ME II,
778