Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'talzīt' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'talzīt' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (13)

aiztalzīt

‡ àiztalzît, prügelnd hin-, wegtreiben Trik.: a. puiku uz ganiem.

Avots: EH I, 57

iztalzīt

[iztàlzît Wolm. (li. ištálžyti) "mit einen Stock durchprügeln" Karkeln; iztalzêt "izkaut" Tuckum.]

Kļūdu labojums:
einen = einem

Avots: ME I, 814

notalzīt

[nùotàlzît, abprügeln Wolm., Bauske.]

Avots: ME II, 871

patalzīt

[patalzît, ein wenig (mit einem Knüttel) prügeln: p. zē̦nu Bauske.]

Avots: ME III, 118

satalzīt

satalzît,

1) durchprügeln
Bauske;

2) austrinken
Warkl.

Avots: ME III, 760

talzīt

I talˆzît 2 : auch (mit àl) Kaugershof, Wolmarshof. Zur Etymologie s. auch Walde Vrgl. Wrtb. I, 741.

Avots: EH II, 666

talzīt

I talˆzît 2 Bershof, Lin., Ekau, Ellei, Würzau (li. tálžyti "prügeln" LChr. 329,27, Lit. Mitt. 1, 285, Būga Aist. St. 127, 129 und PФB. LXVI, 251), -u oder -ĩju, -ĩju, prügeln (mit einem Knüttel), durchhauen, schmettern Bartau n. U.: sāk tuo talzīt LP. VII, 842, Etn. IV, 168. tad tā sieva talzī (schmettert, spricht) ar savu mēli Kronw. n. U. Nebst li. sutalžti "durchprügeln" zu ai. tarh- (perf. tatarha, part. perf. pass. tṛḍha-ḥ) "zerschmettern", d. dial, dalgen "schlagen", s. Zupitza Germ. Gutt. 205, Prellwitz KZ. XLII, 385 f.; vgl. auch Torbiörnsson Slav. Bidrag 13 und Persson Beitr. 468.

Kļūdu labojums:
I talˆzît 2
= I tàlzît Wolmarshof, (mit alˆ 2
)

Avots: ME IV, 128

talzīt

II tàlzît: "Wolmarshof" ME, iv, 128 ist zu streichen, so dass die fallende Intonation für dieses Verbum nicht bezeugt ist.

Avots: EH II, 666

talzīt

II tàlzît Wolmarshof, (mit alˆ) Warkl., trinken; vgl. talazît.

Kļūdu labojums:
II tàlzît Wolmarshof, (mit alˆ) = II talˆzît

Avots: ME IV, 128

talzīt

III talzît: laut und dummes Zeug sprechen OB.

Avots: EH II, 666

Šķirkļa skaidrojumā (1)

belzt

belˆzt, -žu, -zu, [Bers., LAUD., Saussen, Muremois, Roop, Bächhof u. a.], [bèlzt PS., C.],

1) einen Schlag versetzen:
sargs belž līķim ar milnu JK. V, 41. nu zvanus belž, man läutet (schlägt) die Glocken Rain.;

2) [stützen
Warkhof;

3) gehen:
viņš belž nuo kruoga mājās Gaiken, Stomersee. - Über belzt 2 s. bàlziens (mit balˆstît); belz- "schlagen" ist vielleicht eine Kontamination von beld- (in li. béldžiu "poche, klopfe" = le. * belžu, wozu mnd. anebelte "Amboss" u. a. bei Fick Wrtb. III 4 , 268) und telz- "schlagen" (wozu le. talzīt "durchprügeln" und li. télžti "бросить со стукомъ" bei Būga РФВ LXVI, 251).]

Avots: ME I, 278