znaulis
I znàulis 2 Vīt., eineŗ der sich um nichts kümmert, eine Schlafmütze: kas nuo tāda znauļa lai iznāk par cilvē̦ku! Vīt.
Avots: ME IV, 748
Avots: ME IV, 748
Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'znaulis' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'znaulis' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļa skaidrojumā (1)
znauja
znauja,
1) znàuja 2 Domopol, Heidenfeld, Kl., Memelshof, Nerft, Vīt., znauja Jürg., Prl., Zaļmuiža, znàujis 2 Saikava, Vīt., znaujis Nerft, znàujs 2 KatrE., Saikava, Sessw., znaujs Ar., AP. Memelshof, = snaujis (vgl. auch snauja), eine Schlinge mit einem hölzernen Knebel, womit man einem zu schlachtenden Schwein das Maul schliesst;
2) znàuja 2 Vīt., znauja Korwenhof, A. - Schwanb., znàujis 2 Vīt., znàujs 2 Druw. n. RKr. XVII, 87, Bers., KatrE., die Schnur (der Riemen), die die Kummethölzer oben verbindet:
apskati, vai sakām nav znauja pušu! Vīt. 60. Hierher auch znaule, znaulis II, znauls, znaugs, žņaûgt und li. žnaũklės "eine Schlinges, welche man einem Schwein beim Schlachten um den Rüssel legt" (bei Bezzenberger Lit. Forsch. 203). Neben diesem g̑neu- ein synonymes gneu- in gnauzt I; germ. k- z. B. in norw. knoka "pressen, drücken" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. I, 582) aus g- oder g̑-.
Avots: ME IV, 748
1) znàuja 2 Domopol, Heidenfeld, Kl., Memelshof, Nerft, Vīt., znauja Jürg., Prl., Zaļmuiža, znàujis 2 Saikava, Vīt., znaujis Nerft, znàujs 2 KatrE., Saikava, Sessw., znaujs Ar., AP. Memelshof, = snaujis (vgl. auch snauja), eine Schlinge mit einem hölzernen Knebel, womit man einem zu schlachtenden Schwein das Maul schliesst;
2) znàuja 2 Vīt., znauja Korwenhof, A. - Schwanb., znàujis 2 Vīt., znàujs 2 Druw. n. RKr. XVII, 87, Bers., KatrE., die Schnur (der Riemen), die die Kummethölzer oben verbindet:
apskati, vai sakām nav znauja pušu! Vīt. 60. Hierher auch znaule, znaulis II, znauls, znaugs, žņaûgt und li. žnaũklės "eine Schlinges, welche man einem Schwein beim Schlachten um den Rüssel legt" (bei Bezzenberger Lit. Forsch. 203). Neben diesem g̑neu- ein synonymes gneu- in gnauzt I; germ. k- z. B. in norw. knoka "pressen, drücken" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. I, 582) aus g- oder g̑-.
Avots: ME IV, 748