astūtais

astûtais C. [li. aštuñtas], in Lemsal astutaš, für schriftle. astuôtais, der achte.

Avots: ME I, 146


astūtais

astûtais: auch Oknist (hier auch die unbestimmte Form astûts); s. Le. Gr. 368.

Avots: EH I, 132