diegt

I diêgt, -dzu (li. diegti "stechen"), [

1) stechen; (in Zstz.) fädeln
U.;

2) schlagen:
diedzis puikam par kājām Korwenhof];

3) nähen, trakeln:
pati diedza vilnainīti BW. 16917, 1; diegdama puikas biksēm virsā biezu ielāpu A. XXI, 403;

4) heften:
viņa ruozes pie krūtīm man diegs A. XIV, 60. [Zu diegs.]

Avots: ME I, 480


diegt

I diêgt,

2): auch Zvirgzdine;

3): auch Peb., Warkl.; nachlässig nähen
Ascheraden, Sermus.

Avots: EH I, 326


diegt

II diêgt, -dzu, intr., schnell, mit grossen Schritten gehen, laufen, geradeeswegs laufen [Saussen]: izprasīju ceļu un diedzu pruom uz izstādi MWM. VIII, 29. viņš diedza pār tīrumu uz mums. Mar. n. RKr. XV, 112. [Trotz der abweichenden Intonation doch wohl zu li.] deñgti "schnell laufen" das nach Jaunis und Būga Изв. XVII, 1, 22 zu gr. ταχός "schnell" gehört].

Avots: ME I, 480


diegt

II diêgt: auch Aseheraden; Brucken; Ramkau, Salisb., Sermus., Zvirgzdine; fliehen Peb. Zur Etymologie̦vgl. Hjelmslev Et. balt. 218 f.

Avots: EH I, 326