durba
I durba,
durbe Sassm. (tahm. mit uor aus ur), der Bleier (abramis ballerus); [nebst turba dass. und baltisch-deutsch Durbe od. Turbe aus liv. tūrba nach Thomsen Beröringer 282.]Avots: ME I,
519
durba
II durba Karls.
"Hinterer, Gesäss."Avots: ME I,
519