dust

I dust, -šu, -su (li. dùsti "ins Keuchen geraten"), schwer atmen, keuchen: [duš (auch: tuš) vien aizkusis Bers.] dusa, dusa, svīda, svīda... bāliņa kumeliņi BW. 18676, 1. [Zu dusêt (s. dies), r. дохнуть "aufatmen" u. a.]

Avots: ME I, 522


dust

I dust: auch Brucken, Erlaa.

Avots: EH I, 345


dust

[II dust, dustu, dusu Lis., dustêt Lieven-Behrsen, schimmeln; vgl. dusêt 2.]

Avots: ME I, 522