gaņģēties

gaņģêtiês, - ējuôs,

1) gehen: uz kuŗu pusi tu gaņģēsies
Frauenburg;

2) eifrig arbeiten, mit Händen und Füssen eifrig beschäftigt sein
Etn. III, 177, Grühn.: vai cilvē̦ks ar prātu tâ gaņģēsies Alm. In Sassm. gaņ̃ģêtiês, sich raufen, sich unruhig gebärden. [Aus li. gángytis "шевелиться"].

Avots: ME I, 601